Als je, net als ik, verslaafd bent aan chocolade, kun je toch afvallen: wel chocolade, maar minder & beter.
In plaats van een hele chocoladeletter naar binnen te schuiven ga je naar een echte chocolatier, eentje van naam en faam. Koop daar één bonbon. Puur natuurlijk, de echte chocolade-junk eet puur. De rest, melk- en witte chocolade, is kinderspul, snoepgoed.
Ga met voorpret in je hoofd naar huis. Straks mag je chocolade gaan eten!
Thuisgekomen zet je de voordeurbel af, de telefoon uit, de tv of radio uit, je mobiel af en leg je huisgenoten het zwijgen op.
Leg de bonbon midden op de lege eettafel, op je mooiste schaaltje. Hoe kleiner het schaaltje hoe beter. Hierdoor zal de bonbon groter lijken. Concentreer je op de bonbon, maak hem het middelpunt van je gedachten. Van je gedachten? Van je 'zijn', van je hele wezen!
Pak de bonbon voorzichtig op en ruik eraan, doe je ogen dicht. Ruik de lange reis die de cacaoboon heeft afgelegd. Ruik wat de chocoladekunstenaar waar je deze bonbon gekocht hebt heeft gedaan met de pure cacao.
Dan neem je een hapje en je stelt je voor dat je de hele bonbon in je mond hebt - maar dat is niet zo, je hebt maar een klein hapje genomen, toch?
Je concentreert je, je proeft chocolade tot de achterste smaakpapillen op je tong. NIET KAUWEN. Laat de chocolade smelten door de warmte van je mond. Zo komt het volledige bouquet van dit kunststukje vrij. Voel hoe de chocolade langzaam doorglijdt naar je slokdarm, een echo van heerlijke smaak in je mondholte achterlatend.
Dan open je je ogen en ziet dat dit nog maar één hapje was, er is meer! In je hand heb je nog steeds een bonbon. Er zitten nog minstens drie of vier hapjes aan. Neem een volgend hapje en herhaal de oefening van hierboven. Vermijdt te denken aan de bonbon in je hand en concentreer je op het spektakel in je mond.
Herhalen tot de bonbon in je mond verdwenen is. Ontspan je en laat de smaak zich nestelen in je geheugen.
Dit is een lastig moment. Het liefst zou je gewoontegetrouw nog een bonbon in je mond steken, en nog één en nog één. Tot de bonbonnière leeg is. Maar gelukkig heb je er maar één gekocht.
Zet je mobiel en de TV weer aan, geef je huisgenoten permissie om weer te bewegen en te spreken en vergeet de voordeurbel niet. Denk aan de volgende week, als je, heel misschien, weer zo'n grote bonbon gaat kopen.
Je zult zien, dat in de uren hierna, net als na goede seks, de herinnering van tijd tot tijd een dromerige glimlach op je gezicht tovert.
Van deze tekeningen heb ik briefkaarten gemaakt, die ik ga proberen te verkopen.
